Drie vormen van Anarchie

• Datum: 24 mei 10:30 - 12:00
• Locatie: Anna van Buerenplein, Room 2.21 (Auditorium)

Witte anarchie, gekleurde anarchie en postkoloniale anarchie

Voor een concept dat zo integraal deel uitmaakt van de discipline Internationale Betrekkingen, wordt "anarchie" binnen de wetenschap nauwelijks geanalyseerd of ontwikkeld. Dat is jammer, maar misschien niet onbedoeld. Krishna baseert zich op kennis uit de kritische rassentheorie, de inheemse politiek en de postkoloniale theorie en gaat in op drie manieren waarop anarchie wordt gedefinieerd en toegepast door wetenschappers binnen de discipline IR.

Witte anarchie definieert het internationale systeem als bestaande uit zogenaamd gelijke staten die met elkaar concurreren bij gebrek aan een ordenaar. Het is een vruchtbaar idee dat enorm veel van de obsessies van de IR genereert, zoals het veiligheidsdilemma, de vorming en vervorming van allianties, utilitaire overwegingen bij het beginnen van een oorlog, het verklaren van de opkomst van het westen tot het hoogtepunt van het wereldsysteem, enz. Het is een belangrijk element in de verklaring van wereldwijde ongelijkheid als gevolg van een meritocratische wereld.

Gekleurde Anarchie is de toekenning van bepaalde kwaliteiten aan inheemse volkeren van de nieuwe wereld en de gekleurde volkeren van de derde wereld als voorloper van de onteigening van hun land, de slavernij en/of eliminatie van hun lichamen, en de kolonisatie van hun land. Gekleurde Anarchie definieert niet-blanken als ontologisch onbekwaam tot collectieve actie, als buitengewoon anarchistisch, als niet in staat hun land te verbeteren door middel van in sociale contracten verankerd eigendomsindividualisme, en daarom verovering en controle te verdienen.

Postkoloniale Anarchie onderzoekt het gebruik van de anarchietrofee door nationalistische elites in ontwikkelingslanden bij hun karakterisering, en vaak eliminatie of assimilatie, van 'minderheden' binnen hun nieuwe onafhankelijke natiestaten. Of het nu gaat om tribalen, taalkundige, religieuze of etnische minderheden, de toekenning van anarchie als ontologische essentie aan dergelijke groepen dient als alibi om het geweld van natievorming langs majoritaire lijnen in postkoloniale staten goed te praten.

Over de spreker

Sankaran Krishna is hoogleraar politieke wetenschappen aan de Universiteit van Hawaii at Manoa in Honolulu, HI. Zijn interessegebieden zijn internationale betrekkingen, postkoloniale studies en Indiase politiek. Momenteel werkt hij aan enkele papers over kaste en de totstandkoming van de Indiase buitenlandse politiek en het concept anarchie in de discipline van de internationale betrekkingen. De komende jaren hoopt hij serieus werk te maken van zijn derde boekproject over ras, imperium en cricket.

Hilde van Meegdenburg (Instituut Politieke Wetenschappen Universiteit Leiden) zal de discussie modereren.

Dit evenement is toegankelijk voor het publiek; iedereen is welkom.

Toon op kaart