Youth Peace Ambassador Rhea Mahanta blikt terug op de afgelopen twee jaar

Maak kennis met Rhea Mahanta, een toegewijde 'peacebuilder’ die het verschil maakt. In 2021 won zij en haar organisatie, The Peace Building Project, de Carnegie Youth Peace Prize.

Professioneel is zij actief betrokken bij een vredesmissie voor de Verenigde Naties langs de grens van Sudan en Zuid-Sudan. Bovendien is zij de oprichter en voorzitter van The Peace Building Project, een door jongeren geleid vrijwilligersinitiatief dat zich richt op conflicttransformatie en vredesopbouw. In dit interview vertelt ze over haar ervaring als Youth Peace Ambassador en deelt ze hoe jij zelf een ‘peacebuilder’ kunt worden.

Tekst & fotografie door Loretta Monique

Hoe ben je Youth Peace Ambassador geworden?

“Het project was op zoek naar mogelijkheden om op internationale platforms betrokken te raken en onze initiatieven wereldwijd uit te breiden. Toen we de oproep voor aanmeldingen voor de Carnegie Youth Peace Prize in 2021 tegenkwamen, besloot ons team om zich aan te melden. Op dat moment hadden we lopende projecten op de grond, zoals het Rohingya geletterdheidsproject en het Afghaanse vrouwen schoolbouwproject in India. Deze projecten resulteerden ook in veel academisch en beleidswerk dat onze vrijwilligers binnen hun professionele en academische domeinen uitvoerden. We zagen dit als een geweldige kans om deze twee aspecten samen te brengen en betekenisvolle verbindingen te leggen.”

Wat heeft je doen besluiten om ‘The Peacebuilding Project’ op te richten?

“De motivatie blijft zich in de loop van de tijd ontwikkelen; er zijn verschillende momenten die je aanzetten tot dit soort werk. Maar het eerlijke antwoord is de spirituele realisatie dat we hier voor een bepaalde tijd op aarde zijn, en ik wilde ervoor zorgen dat mijn acties en bijdragen aan deze wereld betekenisvol zouden zijn en stand zouden houden in de loop van de tijd. En voor duurzame vrede kun je dan min of meer zien waar ter wereld je je bevindt en welke vaardigheden je hebt die de beste impact kunnen hebben op de samenleving.

Een van de belangrijkste zaken die ik zag, die gemeenschappelijk waren voor alle uitdagingen die wij als jongeren willen aanpakken, of het nu gaat om klimaatverandering, onveiligheid, mensenrechten of wat dan ook, was dat we niet wisten hoe we conflicten vreedzaam en strategisch konden oplossen zonder naar geweld te grijpen. Daarom dacht ik dat conflicttransformatie het thema van mijn leven zou zijn, waardoor ik werk voor duurzame vrede zou kunnen uitvoeren.” 

Neem ons even mee. Hoe is ‘The Peacebuilding Project’ ontstaan en hoe is het gegroeid van een onderzoek naar conflictoorzaken aan de Universiteit van Chicago, tot een succesvolle internationale organisatie?

“Toen ik studeerde aan de Universiteit van Chicago, merkte ik op dat er veel onderzoeksinstituten zijn die wereldconflicten bestuderen, maar er waren er maar weinig die zich bezighielden met vredesprocessen om die conflicten op te lossen. Dus ik dacht dat het een goede plek was om te beginnen met praten over vrede en manieren om conflicten te transformeren.

Ik kreeg gelukkig steun van de universiteit. Ze gaven ons ruimtes, financiering voor evenementen en hielpen onze boodschap te verspreiden via hun netwerken, waardoor we trainingen en workshops over conflictbemiddeling, vrede en veiligheid, en andere onderwerpen konden organiseren.

We wilden niet alleen op de universiteit blijven, dus we deden ook dingen in de praktijk. We werkten samen met gemeenschappen, organiseerden donatieacties, en zorgden ervoor dat vluchtelingenfamilies goed konden integreren met de lokale gemeenschappen.

Vanuit onze ervaring in Chicago was het makkelijker om vergelijkbare programma's in India te starten. We organiseerden workshops over geweldloze strategieën, gendergelijkheid en andere belangrijke kwesties. Hoewel we niet dezelfde steun hadden als in Chicago, bleven we actief als jongerengroep. We werkten online en deden projecten zoals het helpen van Rohingya-vluchtelingen en het geven van vaardigheidstraining aan Afghaanse vluchtelingenvrouwen.”

"Deze problemen stoppen niet bij landsgrenzen, praten en samenwerken is daarom de enige manier om ze aan te pakken"

Kun je ons meer vertellen over "The Peacebuilding Project" en de dingen die ze hebben gedaan, zoals het helpen van Rohingya-kinderen met leren?

“Ja, natuurlijk! Voor het Rohingya-programma hebben we samengewerkt met vluchtelingennetwerken in India. We leerden de Rohingya-kinderen basisvaardigheden zoals Engels, rekenen, Hindi en computergebruik. We deden dit in de nederzettingen waar de Rohingya-vluchtelingen woonden.

Dit gaf ons niet alleen inzicht in het leven van vluchtelingen, maar ook in de administratieve uitdagingen waarmee vluchtelingen te maken hebben bij het zoeken naar stabiel en structureel onderwijs. Ons programma of interventie was klein in vergelijking met de structurele veranderingen die nodig zijn voor langdurig en betekenisvol onderwijs voor deze kinderen. Dat is iets waar we nog steeds voor pleiten via onze andere activiteiten, zoals publicaties en campagnes.” 

Wat wil ‘The Peacebuilding Project’ bereiken en hoe dragen jullie bij aan vrede, onderwijs en begrip tussen mensen?

“Het belangrijkste doel van PBP is om jongeren aan te moedigen zich actief in te zetten. Het is gemakkelijk om naar de uitdagende problemen van onze tijd te kijken, de vinger naar beleidsmakers te wijzen en verder niet in actie te komen. We willen dat jongeren op een constructieve manier hun mening laten horen, niet alleen naar elkaar, maar ook aan degenen die beleid maken. We schrijven brieven aan leiders en nemen deel aan campagnes om onze stem te laten horen. Door middel van dialoog en begrip willen we bijdragen aan vrede en conflictoplossing, ongeacht het probleem dat speelt.” 

Waarom zijn dialoog en samenwerking belangrijk voor ‘The Peacebuilding Project’?

“Bij PBP geloven we dat dialoog en samenwerking de sleutel zijn om wereldwijde uitdagingen aan te pakken, zoals klimaatverandering, mensenrechten, conflicten en andere problemen. We zijn ervan overtuigd dat al deze kwesties met elkaar verbonden zijn, zonder grenzen of hokjes. Vrede en begrip zijn cruciaal om deze complexe problemen op te lossen.

Zoals wij het zien, staat PBP voor samenwerking. Overal ter wereld hebben verschillende samenlevingen te maken met flink wat uitdagingen, zoals milieuproblemen, mensenrechtenkwesties, onveiligheid en oorlogen, om maar een paar te noemen. En omdat deze problemen niet stoppen bij landsgrenzen, is praten en samenwerken de enige manier om ze aan te pakken.

Bij PBP hebben wij ons beziggehouden met allerlei onderwerpen, van boerenrechten in India tot gendergelijkheid, vluchtelingen, milieuvervuiling en zelfs COVID-19. Wat het probleem ook is, we kunnen het alleen oplossen als we vrede nastreven en elkaar begrijpen. En dat leidt tot samenwerking.”

Wat is volgens jou de reden dat jullie organisatie de Youth Carnegie Peace Prize 2021 heeft gewonnen?

“Tijdens de Carnegie Youth Peace Prize-ceremonie werd benadrukt hoe we onderzoek combineren met actieve betrokkenheid in de gemeenschap. We organiseren forums en campagnes over verschillende onderwerpen, zoals de Rohingya-crisis en de situatie in Belarus. We werken samen met internationale organisaties én betrekken mensen actief bij het begrijpen van de problemen en het zoeken naar oplossingen. We leren van elkaar en delen onze ervaringen. Die combinatie van academische kennis delen en actievoeren ‘on the gound’ maakt ons project uniek.” 

Hoe heeft het winnen van de Youth Carnegie Peace Prize 2021 het werk van ‘The Peacebuilding Project’ beïnvloed en wat zijn jullie toekomstplannen?

“Als jongerenorganisatie is het best lastig om toegang te krijgen tot de internationale scene. De Carnegie Youth Peace Prize bood ons een kans om ons werk op wereldniveau te laten zien, zodat onze boodschap van vrede en onze inzet voor grensoverschrijdende dialogen beter gehoord zouden worden. Het platform gaf ons de gelegenheid om jongeren uit het mondiale zuiden te laten deelnemen aan netwerken waar belangrijke beleidsbeslissingen worden genomen.

We weten nog niet precies wat de toekomst voor ons in petto heeft, maar het was een geweldige ervaring om met allerlei organisaties in Den Haag te spreken die zich inzetten voor vrede en veiligheid. We hebben veel geleerd, van de Gemeente Den Haag tot onderzoeksinstituten, en dat heeft ons geholpen om ons werk beter te positioneren temidden van andere mondiale spelers die ook voor vrede strijden. Als Youth Ambassador van het Vredespaleis hebben we waardevolle interacties gehad, waardoor we beter kunnen worden en best practices met elkaar kunnen delen, in de hoop op samenwerkingen met andere organisaties in de toekomst.”

Hoe kunnen jongeren worden aangemoedigd om vredesactiviteiten te starten en actief bij te dragen aan begrip en vrede?

“Als jongeren kunnen we veel doen. Vrijwilligerswerk is een geweldige manier om te begrijpen hoe de samenleving om je heen is gestructureerd en welke wegen er zijn om met de gemeenschap in contact te komen. Dat is een enorm waardevolle ervaring.

Ik zou jongeren ook willen aanmoedigen niet bang te zijn om dingen in twijfel te trekken. We moeten met mensen in gesprek gaan en hen vragen stellen om de dingen die voor ons belangrijk zijn beter te begrijpen. Begin bijvoorbeeld met je Gemeente, de ambtenaren in je staat, leden van het parlement, schrijf ze brieven. Vraag om een afspraak. Praat met politici, ngo's, de pers, op die manier zul je snel duidelijkheid krijgen over waar je jezelf wilt positioneren en welke impact je wilt hebben.

Het belangrijkste is dat je, terwijl je bezig bent met deze onderwerpen, de waarden belichaamt die je graag wilt bevorderen. Je moet je onderwerp van binnen en buiten kennen om te kunnen laten zien dat vrede de weg is.”

Wat zijn jullie plannen voor de toekomst?

“Eerst en vooral wil ik even zeggen: bedankt aan de Gemeente Den Haag en alle organisaties die ons, het Peacebuilding Project, zo geweldig hebben gesteund en onze missie hebben aangemoedigd. Dankzij de Carnegie Foundation Peace Palace hebben we de kans gekregen om onze organisatie wereldwijd te laten zien en in contact te komen met allerlei internationale spelers en "vredestypes".

Wat onze toekomstplannen betreft, is het altijd een gedoe geweest om de veiligheid en duurzaamheid te balanceren met de humanitaire kant, zoals de hervestiging van vluchtelingen. Maar we zijn vastbesloten om ons programma zo te ontwikkelen dat we dit debat kunnen aangaan en partijen kunnen helpen om alle belangen af te wegen. We willen echt deel uitmaken van dit hele gebeuren en ons steentje bijdragen aan de internationale stad van vrede en recht door onze expertise en lessen die we geleerd hebben op het veld aan te bieden.”